روی تخته سنگی نوشته شده بود: اگرجوانی عاشق شد چه کند؟ من هم زیر آن نوشتم: باید صبر کند. برای بار دوم که از آنجا گذر کردم زیر نوشته ی من کسی نوشته بود: اگر صبر نداشته باشد چه کند؟ من هم با بی حوصلگی نوشتم: بمیرد بهتر است. برای بار سوم که از آنجا عبور می کردم. انتظار داشتم زیر نوشته من نوشته ای باشد. اما زیر تخته سنگ جوانی را مرده یافتم .
بـده دسـتـاتـو بـه دسـتـم ....... تـا بـاهـم کـلـبـه بـسـازیـم .......... کـلـبـه ای پـر از مـن و تـو
از مـنـو تـو مـا بـسـازیـم ............ دور بـشـیـم از هـمـه مـردم واسـه درد هـم بـمـیـریـم رو
سـتـاره هـا بـخـوابـیـم بـا تـرانـه جـون بـگیـریـم .
تقدیم به بهترینم ... س
|
| ||
|
کاش میدانست یکی در این دنیا، او را به اندازه ی یک دنیا دوست میدارد! کاش میدانست که شب و روز به او می اندیشم و آرزو میکنم تصویر چهره ی ماهش
کاش میدانست که از دلتنگی او لحظه هایم را با اشکهایم همنشین هستم! نمیداند که یکی او را دیوانه وار دوست میدارد ، نمیداند که یکی اینجا خسته و تنها به انتظارش همیشه نشسته است! کاش میدانست که لحظه هایی که به او می اندیشم ، یادش آرامش وجود من است ! او نمیداند که همه ی زندگی ام است ، نمی داند که زندگی ام بدون او تیره و تاراست! کاش در میان همه ، یک لحظه نیز به من نگاه میکرد، تا با نگاهش نفس بگیرم ، کاش لحظه ای به حرف دلم گوش میکرد تا با حرفم قلب پاکش را از او بگیرم! کاش میدانست که نگاهم همیشه به ثانیه هاست ، تا حتی لحظه ای از دور هم او را ببینم ، تا دوباره جان بگیرم ، میخواهم تا ابد تنها با نگاه به او زندگی کنم و آخر سر نیز بمیرم! کاش میدانست که با یک لحظه نگاه به چشمانم ، زندگی را به من میدهد! نگاهم کن که سوی چشمانم به نور چشمان تو بسته است و نور چشمانت ، روشن بخش قلب تاریک من است! | ||
آری عشق به نگاهی نمی آید که با نگاهی برود.
با رنگ چشمی نمی آید که با رنگ چشمی برود.
با قامتی رعنا نمی آید که با قامتی رعناتر برود.
با عشوه ای نمی آید که با غمزه ای برود.
عشق سنگین و به تدریج می آید ، با زحمت و تلاش می ماند
و هرگز نمی رود. و از همه مهمتر اینکه منحصر به فرد می ماند و
هیچ کس و هیچ چیز جای آن را نمی گیرد.
روزها گذشت و گنجشک با خدا هیچ نگفت .
فرشتگان سراغش را از خدا گرفتند و خدا هر بار به فرشتگان این گونه می گفت " . می اید ، من تنها گوشی هستم که غصه هایش را می شنود و یگانه قلبی ام که دردهایش را در خود نگه می دارد و سر انجام گنجشک روی شاخه ای از درخت دنیا نشست .
فرشتگان چشم به لبهایش دوختند ، گنجشک هیچ نگفت و خدا لب به سخن گشود :
" با من بگو از انچه سنگینی سینه توست ." گنجشک گفت " لانه کوچکی داشتم ، ارامگاه خستگی هایم بود و سرپناه بی کسی ام . تو همان را هم از من گرفتی . این توفان بی موقع چه بود ؟ چه می خواستی از لانه محقرم کجای دنیا را گرفته بود ؟ و سنگینی بغضی راه بر کلامش بست. سکوتی در عرش طنین انداز شد . فرشتگان همه سر به زیر انداختند.
خدا گفت " ماری در راه لانه ات بود . خواب بودی . باد را گفتم تا لانه ات را واژگون کند. انگاه تو از کمین مار پر گشودی . گنجشک خیره در خدایی خدا مانده بود.
خدا گفت " و چه بسیار بلاها که به واسطه محبتم از تو دور کردم و تو ندانسته به دشمنی ام بر خاستی.
اشک در دیدگان گنجشک نشسته بود . ناگاه چیزی در درونش فرو ریخت. های های گریه هایش ملکوت خدا را پر کرد.
رویای من
تقدیم به معشوقم س . پ از شهر گلها
قلبم...
ببیــــن
یادت نره اندازه تمام دنیا دوستت دارم .
